گوسفند

منشأ نژاد آکسفورد مرکز و جنوب انگلستان است. نژاد آکسفورد از بزرگترین نژادهای گوسفند از نظر جثّه و با پشم متوسط می‌باشد. نوع بدن آن بلوکی است و صورت، گوش‌ها و پاهای آن خاکستری مایل به قهوه‌ای است. گوسفندان این نژاد بدون شاخ هستند. بیده چیده شده آن سنگین و حدود ۵/۴ تا ۴/۵ کیلوگرم وزن دارد. میش‌های این نژاد پر منفعت و سودمند بوده، از نظر شیردهی خوب و بره‌های آنها دارای رشد سریعی هستند. استفاده از این نژاد در تلاقی‌ها مناسب است، چون اندازه جثّه آن بزرگ است.

منشأ این نژاد ایالات متحده می‌باشد و بهبود آن به‌وسیله تلاقی میش‌های نژاد کلمبیا با قوچهای cheviot صورت پذیرفته‌است. این حیوان دارای جثّه‌ای متوسط با نوع بدن بلوکی بوده، صورت، گوش‌ها و پاهای آن سفید است. بر روی صورت و پاها پشمی وجود ندارد. این نژاد بدون شاخ می‌باشد و لاشه آن گوشتی است. متوسط تولید پشم در حدود ۵/۴ تا ۴/۵ کیلو گرم در سال می‌باشد.

منشأ نژاد همشای جنوب انگلستان است. جثّه این حیوان بزرگ بوده، دارای بدنی از نوع بلوکی می‌باشد. این نژاد دارای صورت، پاها، گوش‌ها و بینی سیاه بوده، فاقد شاخ می‌باشد.

همشایر از نظر بلوغ در حد متوسط قرار دارد. از خصوصیات دیگر این نژاد شیردهی خوب و تولید بره‌هایی است که پس از شیرگیری، برای ارائه به بازار مناسب می‌باشند. تولید پشم آن متوسط و درحدود ۲/۳ تا ۶/۳ کیلو گرم می‌باشد. میانگین تولید بره در حدود ۱۳۷ درصد است که این درصد بره‌زایی براساس ۱۰۰ میش می‌باشد. تلاقی خوبی بین آنها و گوسفندان با پشم ظریف یا نژادهای تلاقی یافته صورت می‌گیرد.

منشأ این نژاد فنلاند است. از نظر جثّه کوچک است و گوش‌ها، بینی، صورت و پاهایی سفید دارد. این نژاد به‌طور کلی بدون شاخ می‌باشد؛ هر چند که تعدادی از قوچهای آن شاخدار می‌باشد. گوسفند فنلاندی پشمی با زبری متوسط تولید می‌کند و وزن پشم چیده شده آن حدود ۴ تا ۵/۴ کیلو گرم است. خصوصیات لاشه این نژاد مطلوب نمی‌باشد.

نژاد فنلاندی دارای نرخ بره‌زایی قابل توجهی می‌باشد و در آمریکا برای برنامه‌های تلاقی، جهت افزایش میزان بره‌زایی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. میش بالغ تلاقی یافته که نیمی از آن نژاد گوسفند فنلاندی می‌باشد ۲۰۰ تا ۲۵۰ بره تولید می‌کند. بره‌های تلاقی یافته این نژاد در هنگام تولد کوچک می‌باشند، ولی قدرت بقا و زنده ماندن آنها بالاست. وقتی این نژاد در تلاقی استفاده گردد، بره‌های بدست آمده از نظر لاشه نیز دارای کیفیت مناسبی خواهند بود.

منشأ دورست از جنوب انگلستان می‌باشد. جثّه‌ای متوسط داشته، دارای نوع بدن بلوکی است. گوش‌ها، بینی، صورت و پاهایی سفید دارد. دورست هم شاخدار و هم بدون شاخ می‌باشد. این نژاد دارای پشمی با زبری متوسط است. پشم چیده شده دورست وزن سبکی دارد و به‌طور متوسط ۶/۳ – ۲/۳ کیلو گرم است. این نژاد لاشه گوشت‌داری تولید می‌کند.

منشأ این نژاد آمریکا می‌باشد. از تلاقی رامبویه و مرینوس دلاین بهبود نژاد یافته‌است. توسعه این نژاد در نیومکزیکو شروع گردیده‌است. دبویلت باشرایط مراتع غرب آمریکا سازگار است. اندازه این نژاد متوسط بوده، بدنی زاویه دار دارد و رنگ آن سفید می‌باشد. قوچ‌های این نژاد شاخدار یا بدون شاخ می‌باشند ولی میشهای آن بدون شاخ هستند. الیاف پشم نرم و بلند باعث ارزشمندی پشم آن می‌باشد.

منشأ این نژاد کشور فرانسه می‌باشد. این نژاد از مرینوس اسپانیایی حاصل شده‌است. در حدود نیمی یا بیشتر از گوسفندان تلاقی یافته در آمریکا از نژاد رامبویه می‌باشند. رامبویه از نظر پشم ظریف شهرت دارد. رنگ این نژاد سفید و اندازه آن بزرگ می‌باشد. این نژاد بدنی زاویه دار و بلوکی و همچنین لاشه‌ای گوشتی تر نسبت به مرینوس دارد؛ ولی از نظر کیفیت گوشت در مقایسه با نژادهایی که برای تولید گوشت پرورش می‌یابند مناسب نمی‌باشد. قوچ‌های این نژاد شاخدار یا بدون شاخ، ولی همه میش‌های آن بدون شاخ هستند. رشد پشم آنها حدود ۹/۸ سانتی‌متر در سال است.

منشأ مرینوس کشور اسپانیا می‌باشد. سه نوع مرینوس به نامهای B ،A و C وجود دارد. نوع A و B دارای پوست چین دار می‌باشند که نوع A پوست چین دار تری نسبت به B دارد. مرینوس با پوست چین دار به مرینوس آمریکایی شناخته می‌شود. مرینوس نوع C را مرینوس دلاین (Delaine merino) می‌نامند که چین پوست آن خیلی کم می‌باشد. پشم مرینوس دلاین سفید بوده، رشد آن در حدود ۴/۶ تا ۶/۷ سانتی‌متر در سال می‌باشد. قوچ‌های مرینوس شاخدار و میش‌های آن بدون شاخ می‌باشند. مرینوس از نظر اندازه متوسط بوده، بدنی لاغر دارد. مرینوس دلاین از مرینوس معمولی بزرگتر است. مرینوس دارای غریزه قوی زندگی گله‌ای بوده، دارای توانایی چرا در مراتع فقیر است.

زادگاه این نژاد دره ولگا در شمال شرقی مسکو در کشور روسیه می باشد.

نژاد رومانوف از لحاظ تعداد چندقلوزایی در بین کلیه نژادهای گوسفندان جهان بی نظیر می باشد. رکورد ۹ قلو در روسیه و ۷ قلو در آمریکا از جمله رکوردهای جهانی ثبت شده این نژاد است. رکورد ۱۴ بره در دو زایش پیاپی یک میش این نژاد نیز در بسیاری از کشورها ثبت شده است. ۴، ۵ و ۶ قلو در نژاد رومانوف بسیار رایج می باشد.

میش رومانوف در صورت تغذیه مناسب به راحتی از کلیه بره های خود، و حتی در مواردی بره های دیگر گله، نگهداری می کند و شیر کافی برای آنها تولید می کند. زایمان رومانوف معمولاً به راحتی و بدون نیاز به مراقبتی خاص صورت می گیرد و میش مادر از حس مادری بی نظیری برخوردار است.

میش و قوچ رومانوف در تمامی فصول آماده جفت گیری هستند و نیازی به صبر کردن برای بهار یا پاییز نیست. میش رومانوف با مدیریت صحیح 3 بار در دو سال زایش انجام میدهد و به سرعت به جمعیت گله می افزاید.

قوچ رومانوف با غریزه جنسی بالا توانایی باردار کردن 60 تا 70 میش را دارا می باشد.و از آنجایی که در تمام سال قادر و مایل به جفتگیری می باشد، و بره های 50 درصد حاصل از آمیزش این قوچ با گله محلی نیز از خواص چندقلوزایی بسیار بالایی برخوردار هستند، گزینه ای بسیار عالی برای افزایش بهره وری گله و سودآوری حتی در شرایط سخت اقتصادی داخلی و خارجی با کمترین هزینه می باشند.

در بسیاری از کشورهای جهان قوچ خالص رومانوف را جایگزین قوچ گله محلی می کنند تا از خواص چندقلو زایی و فحلی همیشگی این نژاد و تطابق با محیط گله محلی همزمان بهره ببرند. در ضمن جایگزینی کل گله مخارج بسیار گزافی دارد و F1 تولیدی (نتیجه آمیزش قوچ رومانوف با میش محلی) از خواص بسیار مشابه به میش رومانوف خالص برخوردار است و نیازی به جایگزینی کل گله نیست.

گوسفند پستانداری است از راسته سم داران از دسته جفت‌سم‌سانان، از گروه نشخوارکنندگان و از خانواده گاوسانان (تهی‌شاخان). این حیوان را جهت استفاده از پشم، شیر و گوشتش اهلی کرده، به صورت گله‌های بزرگ نگهداری می‌کنند. برخی نژادهای گوسفند نر دارای شاخ مورب و حلقوی و پیچ دار می‌باشند و در این صورت به نام قوچ یا راک نامیده می‌شوند؛ ولی گوسفند ماده متعلق به هر نژادی که باشد، به طور عام به نام میش خوانده می‌شود.